حافظ
خواجه شمسالدین محمد شیرازی
متخلص به "حافظ"، غزلسرای بزرگ و از خداوندان شعر و ادب پارسی است. وی حدود
سال ۷۲۶ هجری قمری در شیراز متولد شد. علوم و فنون را در محفل درس استادان
زمان فراگرفت و در علوم ادبی عصر پایهای رفیع یافت. خاصه در علوم فقهی و
الهی تأمل بسیار کرد و قرآن را با چهارده روایت مختلف از بر داشت. "گوته"
دانشمند بزرگ و شاعر و سخنور مشهور آلمانی دیوان شرقی خود را به نام او و
با کسب الهام از افکار وی تدوین کرد. دیوان اشعار او شامل غزلیات، چند
قصیده، چند مثنوی، قطعات و رباعیات است. وی به سال ۷۹۲ هجری قمری در شیراز
درگذشت. آرامگاه او در حافظیهٔ شیراز زیارتگاه صاحبنظران و عاشقان شعر و
ادب پارسی است.
خیام نیشابوری
حکیم
ابوالفتح عمربن ابراهیم الخیامی مشهور به "خیام" فیلسوف و ریاضیدان و منجم
و شاعر ایرانی در سال ۴۳۹ هجری قمری در نیشابور زاده شد. وی در ترتیب رصد
ملکشاهی و اصلاح تقویم جلالی همکاری داشت. وی اشعاری به زبان پارسی و تازی و
کتابهایی نیز به هر دو زبان دارد. از آثار او در ریاضی و جبر و مقابله
رساله فی شرح ما اشکل من مصادرات کتاب اقلیدس، رساله فی الاحتیال لمعرفه
مقداری الذهب و الفضه فی جسم مرکب منهما، و لوازم الامکنه را میتوان نام
برد. وی به سال ۵۲۶ هجری قمری درگذشت. رباعیات او شهرت جهانی دارد.